Ongelukkige nederlaag op vrijdag de 13e

Door Arnout Karssenberg, met hulp van Yaron Huberts

Helaas is het eerste zestallenteam met een 3,5-2,5 nederlaag uit Groesbeek teruggekeerd. Op de eerste drie borden verloren Nick, team captain Yaron (die zichzelf voor deze gelegenheid op bord 3 had gezet) en ikzelf. Op bord 4 won Thijmen, Lorens op 5 speelde remise en Wout won op bord 6.

Het was een onvervalste herfstavond en in de stromende regen en door decimeters diepe plassen stoven we in twee auto’s richting de Mallemolen in Groesbeek. Daar kwamen we zonder verdere ongemakken aan en iedereen was op tijd voor de aftrap om 20:00 uur. Voor degenen die wat afleiding nodig hadden, hing er in de barruimte een TV met Nederland-Frankrijk erop. Daar werd je ook niet vrolijk van, maar gelukkig zat er ook nog een heel lieve hond waar je een beetje mee kon spelen…

Yaron had tegen Henk Fleuren zijn avond niet, verloor in de opening een pion en een stuk en gaf toen maar op.

Volgens mij was Wout daarna als eerste klaar. Hij had met zwart een enorme koningsaanval gekregen en daar ging zijn tegenstander Darwin van der Poll al snel aan ten onder.

Thijmen speelde een puike partij. Zijn tegenstander Bram Knippenberg speelde 1. b3, verbruikte enorm veel tijd en dat laatste werd hem uiteindelijk noodlottig. Onder tijdsdruk maakte hij een fout waardoor Thijmen twee pionnen won. Onze man op bord 4 speelde het daarna keurig uit.

Nick had met wit de hele tijd een klein minnetje. Gerrit Gerrits had een paard op c4 geplant en Nick zocht naar een geschikte manier om dat vervelende ding daar weg te krijgen. Dit leek met behulp van een combinatie ook te lukken, maar helaas kon zwart na die afwikkeling met zijn b-pion doorlopen. En die was helaas niet meer af te stoppen.

Ondertussen was het rond half 12 en waren alleen Lorens en ik nog bezig. Lorens won ook twee pionnen en had een compleet gewonnen eindspel, maar naar eigen zeggen dacht hij niet lang genoeg na en verspeelde daardoor de winst.

Ongeveer op het moment dat Lorens het halfje noteerde, kon ik mijn tegenstander feliciteren. Ik had de hele partij ietsje minder gestaan, maar veel was er niet aan de hand. Toen ik dacht af te ruilen naar een remise dame-eindspel, bleek Wilbert Reynen een tussenzet te hebben die meteen mat was. Het deksel op de neus dus.

Hiermee liepen we tegen het eerste verlies in deze competitie aan. Vrijdag de 13e was inmiddels voorbij, de regen striemde nog steeds tegen de ramen, en door de zwarte Groesbeekse nacht reden we naar huis. Hopelijk lacht het geluk ons in de volgende ronde weer toe.