Door Arnout Karssenberg

Schaken bij mooi weer heeft voor mij altijd iets dubbels. Voor de meeste mensen is een mooie lentedag reden om er op uit te trekken, op een bootje rond te varen met een biertje in de hand of lekker een beetje in de tuin te werken. Maar schakers komen op zo’n dag in een denksportcentrum op een bedrijventerrein in Amersfoort bij elkaar om kleine voordeeltjes uit te melken, geniepige pionzetjes uit te voeren, elkaar minder gunstige openingsvarianten in te lokken, en ga zo maar door. En toch spookt de schaarste aan zonnig en aangenaam weer in dit deel van de wereld af en toe door je hoofd. Dat we niet de enigen waren die bij prachtig weer hun vrije tijd aan een bordspel besteedden, bleek uit het feit dat in de grote zaal naast ons een grote groep mannen fanatiek Warhammer aan het spelen was. Natuurlijk is er altijd de mogelijkheid om tussen de zetten door even naar buiten te lopen. Dat was soms ook wel nodig, want na enige tijd spelen begon het in de slecht geventileerde speelzaal behoorlijk muf te ruiken. Maar verder waren alle ingrediënten voor een mooie schaakmiddag aanwezig: een mooie locatie, een prima bar met twee vriendelijke jonge dames die de aanwezigen van koffie, tosti’s, tapbier en gefrituurde snacks voorzagen.

Of Ben McNab het ook zo’n mooie schaakmiddag vond, betwijfel ik. Hij was met eigen auto gekomen, of althans, dat was de bedoeling. Een paar honderd meter voor aankomst had zijn Volvo er de brui aan gegeven, en hij was gedwongen het laatste stukje te lopen. Het was nog maar de vraag of zijn trouwe vierwieler hem ook nog naar huis kon terugbrengen. Misschien als gevolg hiervan leek zijn schaakmotor ook te haperen. Als gevolg van een onoplettendheid kwam tegenstander Audry Burer zijn stelling binnen. En helaas kun je de ANWB niet bellen om je stelling te laten repareren. 1-0 voor de thuisploeg dus.

Tom Brans had meteen na de opening al groot voordeel. Een prachtige stelling, het loperpaar, en een pion meer dan zijn tegenstander Peter Nitrauw, die overigens verre familie van mij blijkt te zijn. Helaas wikkelde hij verkeerd af en moest uiteindelijk in een eindspel met ongelijke lopers en twee pionnen extra in remise berusten.

Ondertussen had Lodewijk Entrop al met wit zijn meerdere moeten erkennen in invaller Peter Sonder (1939). Optisch zag zijn aanval er leuk uit, maar zwart wist precies wat hij deed, pareerde alle dreigingen en hield een gewonnen stelling over.

Ik heb gemist wat er precies bij Fred Beumer gebeurde. In ieder geval was het resultaat in ons nadeel en moesten we nog een nul bijschrijven.

Mijn tegenstander Marcel Flohr pakte zijn Poolse verdediging (1. d4 b5) niet helemaal goed aan. Op zet 13 moest hij een stuk voor twee pionnen offeren om nog tegenspel te houden. Hierna won ik nog een aantal pionnen erbij, alleen kreeg hij wel actieve lopers nu. Uiteindelijk moest hij nog meer materiaal offeren om de aanval in leven te houden. Door een minder nauwkeurige zet gaf ik hem nog een praktische kans, waarbij ik in een situatie kwam waarbij de verkeerde zet tot verlies zou leiden en de goede zet tot winst. Gelukkig koos ik de goede zet en kon ik een punt bijschrijven.

Ron Engelen en zijn tegenstander Tom Officier kwamen in een ongeveer gelijke stelling remise overeen, en zodoende was het aan Niels Matser en Malcolm Lok om de 4-4 nog uit het vuur te slepen. Helaas leek er maximaal remise in het vat te zitten voor Niels en werd zaterdag 23 april 2022 niet zijn dag. In een stelling met Dame+twee stukken tegen Dame en toren, waarbij Niels degene met de toren was, had hij het zwaar. Zijn ver gevorderde a-pion kon gemakkelijk een halt worden toegeroepen, terwijl wit in de persoon van Bram van Harten met zijn witveldige loper sterke druk uitvoerde over de diagonaal a2-g8. Dat laatste werd Niels al snel fataal, waarmee het lot van het team ook bezegeld was.

Malcolm liet zich hierdoor niet van de wijs brengen. Met zijn 23e zet stelde hij stukwinst veilig en daarna kwam Henk van Jaarsveld er niet meer aan te pas:

Het enige voordeel was dat we relatief vroeg klaar waren. Hierdoor konden we de schade van het gemiste lenteweer toch nog enigszins inhalen op het terras van de om de hoek gelegen brouwerij Rock City. In de wetenschap dat lijfsbehoud in de vierde klasse door de nederlaag van Wageningen 3 nu definitief zeker is, was de 5-3 nederlaag mede dankzij het heerlijke bier en het prima eten snel weer vergeten.