Door Yaron Huberts

Afgelopen vrijdag speelde ASA1 tegen Mook 2 in de SOS-competitie. Na een wat pijnlijke remise in de vorige ronde, hadden we de eerste plaats moeten afstaan aan PION 2. Een overwinning was noodzakelijk om de eerste plaats weer terug te veroveren.

Op de achtergrond van deze spannende partij was de slotronde van poule 3C, waar onze clubgenoten van ASA2 tevergeefs stand probeerden te houden tegen SMB2.

Lorens speelde op bord 6 met wit tegen Rob Boesten. Lorens kreeg al gauw een goede koningsaanval, waarna zijn tegenstander een fatale fout maakte door zijn toren weg te geven. Er werd nog een tijdje doorgespeeld maar Lorens liet dit voordeel uiteraard niet uit zijn handen glippen.

Ik trad op bord 5 met zwart aan tegen Huub Blom, die een zeer uitgebreide verzameling schaakboeken mee had genomen naar de slotavond om te verkopen. Ondanks de combinatie van het schaken en het verkopen had hij geen enkel probleem met zijn tijd op de klok. Na een aantal normale ontwikkelingszetten gespeeld te hebben besloot mijn tegenstander dat hij met zijn loper de f7-pion kon slaan. In veel stellingen is dit natuurlijk een krachtig offer, maar deze stelling hoorde daar niet bij; bij correct spel stond zwart hier gewonnen. Enigszins geschrokken van Lxf7, speelde ik echter niet de juiste variant, waardoor we gelijk stonden in materiaal, maar wit een veel betere stelling had. Hierna maakte wit echter een fatale fout, waardoor ik met mijn dame binnen kon komen op de koningsvleugel. Mat was alleen nog maar te voorkomen door een dameoffer en na slechts 15 zetten gaf mijn tegenstander op. Gelukkig was Huub niet voor niets gekomen, want hij wist meerdere boeken aan de man te brengen.

Kort hierna won Tom, en even later ook Wout op bord 3, waarmee we de overwinning op zak hadden.

Nick speelde op bord 1 tegen Twan Verhofstad. Nick: ‘Mijn tegenstander kreeg uit de opening best een mooie stelling, maar zijn stukken stonden erg passief. Al snel had ik een sterke aanval. Het lukte hem wel om te ontsnappen aan mat of materiaalverlies, maar het was al dik verloren voor hem. Het was nog wel moeilijk om een doorbraak te vinden, maar uiteindelijk maakte hij een blunder, waarna hij opgaf.’

Hierna stonden we een zeer mooie 5-0 voor. We zouden dit seizoen toch niet een tweede keer met 6-0 kunnen winnen?

Alle ogen waren nu gericht op de partij van Arnout, die al de hele partij iets beter had gestaan. Zijn tegenstander stuurde aan op remise, en bood tot drie keer toe remise aan. Arnout had hier nog winstkansen, maar omdat hij weinig tijd had kon hij niet alles meer goed doorrekenen. Uiteindelijk moest hij met een remise genoegen nemen. Uiteindelijk werd het dus 5,5-0,5.